Antoniów
Datę powstania Antoniowa szacuje się na początek XVIII wieku. Genezę tej miejscowości wiąże się z pobliskim Pniowem i jego dziedzicami - ormiańskim rodem Hadziewiczów. W początkach XVIII wieku z inicjatywy ówczesnego dziedzica włości pniowskiej, Antoniego Hadziewicza, rozpoczęto sypanie zrujnowanych tam nad Sanem i Wisłą.... więcej wiadomości: [ pobierz ]
Chwałowice
Chwałowice, to wieś o klasycznej nazwie patronimicznej, którą można wiązać z imieniem złożonym Chwalimir. W średniowiecznej praktyce imiona złożone były skracane o jedną lub więcej sylab, więc ówczesny Chwalimir to Chwał, który był założycielem lub pierwszym właścicielem osady.... więcej wiadomości: [ pobierz ]
Czekaj Pniowski
Czekaj, to nazwa kulturowa, nadawana zwykle karczmom. Z czasem określała ona na osady, które tworzyły się wokół nich. Na mapie z 1776 roku ta właśnie karczma została zaznaczona w miejscu dzisiejszego Czekaja. Tu właśnie znajdowała się przeprawa przez San na trakcie węgierskim, biegnącym od Dzikowa przez Sandomierz, Sadowię, Wrzawy, Antoniów, Lipę w kierunku Lublina. W 1767 roku należała ona do Jakuba Hadziewicza, właściciela Wrzaw więcej wiadomości: [ pobierz ]
Dąbrowa Rzeczycka
Powstanie tej wsi miało miejsce w XVII wieku i było związane z procesem zagospodarowania i kolonizacji leśnych obszarów leżących między Rzeczycą Okrągłą i Wolą Rzeczycką, stanowiących własność rodziny Grodzkich. Pierwszą, pewną informację o istnieniu Dąbrowy Rzeczyckiej spotykamy w 1676 roku.... więcej wiadomości: [ pobierz ]
Dabrówka
Wieś powstała dopiero w XVIII wieku, zapewne w miejscu zaginionego Strachocina. W 1785 roku była niewielką osadą w parafii Pniów, liczącą 87 mieszkańców. W XIX wieku spisywano ją łącznie z Pniowem i Czekajem. Z pobliskim Pniowem łączyła ją nie tylko przynależność kościelna, ale również dominialna, co oznaczało tych samych właścicieli. Dość szybko rosła liczba mieszkańców wsi. W połowie XIX wieku żyło tu 279 osób, a w 1914 r. już 482.... więcej wiadomości: [ pobierz ]
Kępa Rzeczycka
Powstanie tej wsi miało miejsce w XVII wieku i było związane z procesem zagospodarowania i kolonizacji leśnych obszarów leżących między Rzeczycą Okrągłą i Wolą Rzeczycką, stanowiących własność rodziny Grodzkich. Pierwszą, pewną informację o istnieniu Dąbrowy Rzeczyckiej spotykamy w 1676 roku. Była wtedy niewielką wsią szlachecką, a jej dziedzic Władysław Goraj-Lipnicki oddał pobór od 21 poddanych. W XVIII wieku znalazła się w rękach Lubomirskich i weszła w skład klucza długorzeczyckiego.... więcej wiadomości: [ pobierz ]
Łążek Chwałowski
Nazwa Łążek wywodzi się od słowa łęg, oznaczającego teren nad rzeką, bądź łąkę zalewaną czasowo wodą. Jego powstanie nad rzeczką Sanną należy wiązać z rodem Gniewoszów i Dalewic, którzy po bezpotomnej śmierci kasztelana Bełzkiego, Zygmunta Zakliki, przejęli rozległe dobra z centrum w Zaklikowie. W rejestrze poborowym z 1626 roku zapisano, że Andrzej Gniewosz h. Kościesza oddał ze wsi Laski pobór trojaki od 3 zagród i 2 kół korzennych, czyli młyna. Był to młyn o 2 kołach nasiębiernych, z których jedno poruszało kamienie młyńskie, a drugie stępy do produkcji kaszy. W 1676 roku wykazano tu 21 poddanych. W okresie przedrozbiorowym Łążek należał do parafii w Borowie.... więcej wiadomości: [ pobierz ]
Nowiny
Pierwszą wzmiankę o Nowinach spotykamy w Liber Beneficiorum Jana Długosza, który wieś Nowiny kojarzy ze Skowierzynem II (alias -inny, drugi), gdzie pisze: „ Wioska należąca do parafii Zaleszany, której dziedzicem jest Stanisław Mroczek. (Natomiast Skowierzyna I - Sianisław Skowierzyński). W wiosce Stanisława Mroczka znajdują się kmiecie łanowi, karczmy, zagrodnicy, z których od wszystkich ściąga się dziesięcinę i pańszczyznę na rzecz kościoła św. Piotra w Sandomierzu. Jest tu jeden majątek wojskowy (rycerski), z którego dziesięcinę pobiera kościół w Zaleszanach, a jej wartość szacuje się na pół marki" .... więcej wiadomości: [ pobierz ]
Orzechów
Wieś o typowej nazwie topograficznej nawiązującej do występujących tu jeszcze w latach 80 - tych obecnego wieku stanowisk orzecha wodnego.
W 1398 roku zanotowany został pozew przed sądem ziemskim w Krakowie, wzniesiony przez Pietrasza Kruczka z Garbowa przeciw Jakuszowi z Orzechowa o 100 grzywien wadium. Jakusz był zapewne dziedzicem istniejącego już wtedy Orzechowa, a jego przeciwnik to syn kasztelana konarskiego, Mikołaja, młodszy brat głośnego Zawiszy Czarnego. Od 1417 roku występuje w źródłach kolejny właściciel wsi, Wydżga i jego żona Anna. Ten, w 1445 roku, sprzedał Orzechów i związaną z nim Wolę wraz z prawem patronatu kościoła w Górach Wysokich dziedzicom pobliskiego Pniowa, braciom Janowi i Jakubowi za 500 grzywien. Odtąd wieś aż do rozbiorów pozostawała w kluczu dóbr pniowskich.... więcej wiadomości: [ pobierz ]
Ostrówek
Do XV wieku zarówno sandomierska kolegiata, jak też klasztor św. Andrzeja wymieniały go wśród swoich posiadłości. W 1455 roku klasztor klarysek nadał w Ostrowie, braciom Janowi i Maciejowi Landwójtowiczom, mieszkańcom zawichojskim, rolę zwaną Zakole, leżącą między rzeką Rzeczycą a rolami kmiecymi. Dokument ten zdaje się wyjaśniać nazwę osady, bowiem według językoznawców ostrów to kępa, wyspa rzeczna otoczona zewsząd wodami. Wspomniana tu rzeka Rzeczyca musiała opływać go od wschodu i tworzyć wraz z Wisłą odcięty od stałego lądu teren.... więcej wiadomości: [ pobierz ]
Pniów
Pierwsza, zachowana wzmianka źródłowa o istniejącej osadzie Pniów pochodzi z roku 1369. Jej dziedzic, Staszko, odstąpił wówczas połowę wsi wraz z polami Strachocin i Oczerchów bratankowi, Swiętosławowi z Grzmucina. Powstanie Pniowa można zapewne wiązać z prowadzonym przez Kazimierza Wielkiego osadnictwem wojskowym w Puszczy Sandomierskiej, choć nie można również wykluczyć XIII - wiecznej metryki wsi. W 1399 roku jego właścicielem był Jaśko z Pniowa, zaś w początkach XV wieku spotykamy tu Skarbka z rodu Awdańców. Synami i spadkobiercami Skarbka byli Jan i Jakub.... więcej wiadomości: [ pobierz ]
Radomyśl nad Sanem
Centrum administracyjnym gminy jest Radomyśl - miejscowość położona nad Sanem, liczącym ponad 400 lat. Radomyśl nad Sanem został lokowany “in cruda readice“, czyli na surowym korzeniu w 1556 roku jako miasto prywatne przez Jakuba Sienieńskiego ożenionego z Reginą Czerny. Prawa miejskie nadał Radomyślowi w 1558 roku Król Zygmunt August.... więcej wiadomości: [ pobierz ]
Rzeczyca Długa, Rzeczyca Okrągła, Musików
Księgi ziemskie lubelskie po raz pierwszy odnotowały wieś o nazwie Rzeczyca Górna w roku 1417, kiedy to jej właścicielem był Jan, syn Dobiesława z Rożków. Skoro wymieniono Rzeczycę Górną, to być może już wtedy istniała obok niej druga wieś o tej samej nazwie. Zdaje się to potwierdzać zapis z 1450 roku, według którego wśród posiadłości Jana z Czyżowa znajdowały się dwie Rzeczycę - Wielka i Mała. Nie wiadomo, kiedy trafiły one w ręce Jana Czyżowskiego, który zapisał je wtedy swojemu bratu stryjecznemu Janowi Dinkwartowi. Zapewne zapis ten nie został zrealizowany, skoro przy podziałach fortuny Czyżowskich zarówno w 1478, jak i 1499 roku obie Rzeczyce figurowały wśród dóbr przejętych przez Jakuba i Stanisława Zaklików. W dokumencie z 1499 roku pojawiły się nazwy Rzeczyca Większa i Mniejsza. Rzeczyca Mniejsza w 1529 roku została nazwana Średnią, a dziesięcina z ról jej kmieci płacona była plebanowi z Pniowa.... więcej wiadomości: [ pobierz ]
Witkowice
Pierwszy ślad istnienia tej wsi szlacheckiej o typowej nazwie patronimicznej zachował się w księgach ziemskich lubelskich z roku 1418. Była wówczas w rękach Wichny, wdowy po Adamie. Zważywszy na fakt, że Wikowice były już wtedy zorganizowaną osadą, a wcześniejsze księgi ziemskie z tego terenu nie zachowały się, ich początków należałoby szukać w XIV wieku. Dwa lata później współwłaścicielami wsi byli Stanisław i Drogosz. Ten ostatni zapisał swojej żonie Jachnie 60 grzywien posagu. Z czasem Witkowice zostały wykupione przez Jana Czyżowskiego i odtąd dzieliły los sąsiednich osad - Komorzyna, Chwałowic i Ochodzy.... więcej wiadomości: [ pobierz ]
Wola Rzeczycka
Trudno jednoznacznie, mimo zachowanych wzmianek źródłowych, określić czas powstania tej wsi. Pierwszą wzmiankę o niej zawdzięczamy Długoszowi, który w Liber Beneficiorum wymienił Wolę Rzeczycką wśród wsi należącyh do parafii w Charzewicach. Musiała powstać dopiero po roku 1464, czyli dacie utworzenia parafii w Pniowie, gdyż wśród jej uposażenia nie było jeszcze dziesięciny z Woli Rzeczyckiej. Dopiero w „Księdze dochodów beneficjów diecezji krakowskiej" z 1529 roku czytamy, że pleban z Pniowa pobiera dziesięcinę snopową m.in. ze wsi Wolya Rzeczyska na Possanyw. W 1478 roku spotykamy ją jako wieś szlachecką wśród włości Jakuba i Stanisława Zaklików z Międzygórza. Skoro przypadła im jako część spadku po Czyżowskich, to wcześniej musiała należeć do właścicieli pobliskich Rzeczyc i to zapewne z nimi należy wiązać jej początki.... więcej wiadomości: [ pobierz ]
Żabno
Żabno jest najstarszą wsią na terenie parafii radomyskiej. Jak podaje ks. Wojciech Michna, w swych pamiętnikach: „nazwę swą przyjęła od mnogości tam żab występujących". Pierwsza wzmianka o Żabnie występuje w dokumencie Bolesława Wstydliwego z 1276 roku. W 1417 r. przeniesiona przez Władysława Jagiełłę wraz z innymi dobrami Kapituły Sandomierskiej naprawo magdeburskie.... więcej wiadomości: [ pobierz ]
Urząd Gminy Radomyśl nad Sanem, ul. Rynek Duży 7, 37-455 Radomyśl nad Sanem, pow. stalowowolski, woj. podkarpackie
tel.: 15 845-43-02, fax: 15 845-43-28, email: sekretariat@radomysl.pl
NIP: 865-15-83-030, Regon: 000546443
www.radomysl.pl
www.radomysl.biuletyn.net
poniedziałek - 7:15 do 15:15
wtorek - 7:15 do 15:15
środa - 7:15 do 15:15
czwartek - 7:15 do 15:15
piątek - 7:15 do 15:15